Bokmålsordboka
dokkemann, dukkemann
substantiv hankjønn
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form |
en dokkemann | dokkemannen | dokkemenn | dokkemennene |
en dukkemann | dukkemannen | dukkemenn | dukkemennene |
Betydning og bruk
dokke (1, 1) som forestiller en mann